Mijn voorstellingen kenmerken zich vanuit de thematiek ‘loslaten’ en de daaruit voortkomende interne en externe conflicten en emoties.
Loslaten is geen statisch gegeven, maar voortdurend in beweging, net als het leven/de maatschappij zelf. Een proces van vallen en opstaan. Het gegeven van een proces zorgt ervoor dat de thematiek vele kleuren en gezichten kent. Loslaten kan zowel hilarisch als schrijnend zijn op het toneel.
De thematiek kan zich op grote schaal afspelen (maatschappelijk, wereldlijk), maar ook op kleinere schaal (relationeel) en binnenin één individu.
Loslaten gaat altijd gepaard met frictie, chaos en geweld (zowel innerlijk als extern)
Als je kijkt naar de geschiedenis, blijkt geweld ten grondslag te liggen aan elke revolutie/omslag. Niet alleen in de grote context van de wereldgeschiedenis en samenleving heerst geweld, maar ook in de kleinere relaties en het individu zelf.
Vanuit die optiek zoek ik naar de kwetsbaarheid van de mens tussen al dat (innerlijke) geweld. Zonder daar
(ver-)oordelend en belerend in te zijn.